Google+
Amosando publicacións coa etiqueta Ruxe ruxe. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Ruxe ruxe. Amosar todas as publicacións

Y si no Nos enfadamos¡¡


Los próximos días 1, 2 y 3 de Octubre se va a celebrar el congreso nacional de asociaciones de enfermería pediátrica y la noticia debería ser la convocatoria de la prueba de acceso extraordinario al titulo de enfermera especialista en cuidados pediátricos y los conocimientos que en ese congreso se compartirán en beneficio de los pacientes y de la sociedad.

Pero por desgracia es otra la noticia que va a destacar de ese congreso.... como podéis leer en la carta que los presidentes del consejo valenciano de enfermería y de la presidenta del colegio provincial de Alicante dirigen al resto de los presidentes de España ambas organizaciones prestaron el apoyo que, me consta, ofrecen a los eventos que se realizan en su ámbito territorial.

Carta a presidentes de colegios
 Como aquellos actores de serie B de los 80 salió el presidente del CGE, invitado al acto inaugural, y se marcó un "y si no, nos enfadamos" y se descolgó con, por lo que se relata, unas amenazas nada edificantes y una falta de seriedad institucional que tal vez deberían hacer reconsiderar al señor ministro de sanidad y al señor consejero de sanidad de madrid su asistencia a actos convocados para próximas fechas por tan reactiva persona...

https://drive.google.com/open?id=0B9JvVPZ8gUmDcDR3TzVfbjRGN0k
Carta al presidente del CGE
Bud Spencer y Terence Hill aunque resolvian todo a golpe limpio eran mucho más elegantes; daban la cara: llevaban y recibían... mucho me temo que esta no es la primera vez que este tipo de comportamiento tiene lugar en nuestra profesión y no sólo se veta a presidentes de colegios "rebeldes" sino a personas que manifiestan (manifestamos) discrepancia con la carencia de democracia y la falta al código deontológico que algunos de los dirigentes de la profesión exiben día a día.

EDICIÓN 4/10/2015

Después de este espectáculo epistolar y tal vez para evitar preguntas incómodas sobre su versión de los hechos el Máximo representante no acudió al evento...


No ollo do furacán

O lugar da calma no trebón....



Unha dimisión por discrepancias, once mandos intermedios que dimiten en cadea, unha dirección provincial que acepta coñecer o problema e un sindicato que apoia a decisión e os seus motivos...éngadaselle antecedentes da dimisionaria no sindicato, paz social plena previa para saber que isto semella só ter escomenzado.

Nós, eiquí ó ladiño dentro do ollo do furacán... non corre unha gota de aire... ou si?

Nota: Blog en temporada estival, perdonen las molestias

Esta semana he estado de curso y pese a "ceder" parte de mis vacaciones me siento muy contento...pero el ritmo de la capital no me permitió meter ninguna entrada. Tengo alguna preparada para programar, pero no sé...de hacer cosas en verano ya parece que se encargan otros celebrando examenes de oposición o abriendo plazos de carrera profesional; en fin, es lo que hay.

Saltando la barrera

Bueno, ya está. Espero que esto no me afecte en la faceta de blogger más que en lo estrictamente referido a la restricción de información que se pueda deducir de lo que escribo. Lo cierto es que he optado por "saltar la barrera" y correr con el toro en lugar de hablar tanto de como corren los demás.

Como estas cosas SIEMPRE son de ida y vuelta pues ni pienso borrar el blog ni dejar de moderarlo. Sólo que ahora, sobre todo al principio, escribiré menos en él.

As cousas no seu sitio e con orde

Fai un tempo que eu neste e nos outros blogues non permito comentarios automáticos (mais sí os anónimos) polo tema do spam. Os comentarios permiten que os blogues sexan o que son e fan deles algo mais dinámico e vivo polo que algunhas organizacions o escolleron como vehículo de comunicación coas persoas ás que representan. O asunto é cal é o ambito de representación.

Vendo o que lle sucede ó mellor blogue no aspecto informativo que coñezo vou facer unhas cantas consideracions sobre ese ámbito de representación e a dupla á que se está a xogar e que non ten nada de nova; é exactamente igual que nos parlamentos.

Os sindicatos son organizacions de traballadores en xeral ou por ámbitos que xurden para defende-los seus intereses dende unha determinada perspectiva e cunha estratexia común segundo as decisions mais ou menos democráticas "dos seus afiliados". Na administración pública os sindicatos obteñen representatividade diante da administración en virtude dos resultados acadados nas eleccions ás xuntas de persoal. As xuntas de persoal son os órganos de representación de tódolos traballadores dun determinado centro de traballo diante da administración. E xa temos o lio... Un membro da xunta de persoal semella que só é representante de tódolos traballadores (ou nin eso) cando está a tratar coa dirección do centro que sexa segundo que asuntos; para todo o demais coido que cada sindicato pon por diante as súas estratexias ainda sabendo que o seu "poder" negociador lle ven polos resultados acadados en todos e cada un dos centros de traballo...

Nas eleccións á xunta de persoal vota todo o persoal fixo (activo ou de baixa) e o contratado que estivese contrato en vigor dende unha determinada data antes das eleccions polo que, dependendo de cando se celebren -por exemplo agora-, haberá mais ou menos votantes contratados. Mais as eleccions son cada 4 anos e as cuotas páganse tódolos anos (coa periodicidade que sexa).

Unha vez feito este apuntamento dicir que coido que ten un merito importante actualizar o xeito de traballo e levar a información con inmediatez a un blogue; para min as negociacions son algo oscuro que acontece en Valladolid e das que me entero por carteliños que se colgan nos taboleiros do servicio varios días dempois cando se queren percurar apoios á accions de presión...non podo opinar ou non queda cosntancia do que outros opinan.

Ese é o valor do blogue citado; a constante información actualizada, a corrente de comentarios e respostas, a escoita de toda a xente que alí escribe... mais todo ten un límite e para elo está a moderación de comentarios...pode que non semelle moi democrático decidir que se vai publicar ou non; pode que con ese volume non resulte operativo. Pero a decisión que toman vai levar por diante a unha boa parte do valor engadido dese blogue.

No canto do asunto polo que hai a polemica e sen entrar no detalle: E sería un crime que un sindicato defendese un modelo de oposición que favorecese a unha maioría dos seus militantes?.

Autocritica de la razón sindical

29 de Enero de 2009

Ayer hubo asamblea 'urgente'; la junta de personal, órgano de representación de los trabajadores, esto es, elegidos por ellos entre ellos de modo democratico, pedía el apoyo de tod@s para iniciar acciones "ante la autoridad administrativa competente" por los graves incumplimientos de todo tipo que el actual equipo directivo comete en nuestro hospital...

En primer lugar, sin negar la mayor, creo que es necesario hacer autocritica; pero como hablar mal de uno mismo no es objetivo os dejo la mia para los comentarios y paso a la autocritica ausente de esta junta de personal en general y de los sindicatos 'defensores de lo públicamente público'.

Es cierto, como dije en la asamblea, que hay que actuar y ser "tranquilamente intransigentes" aún ahora que es tarde y que hay que empezar por ver qué se ha hecho mal hasta ahora. Se han tenido reuniones con el equipo directivo o con direcciones (de gestión, de enfermería...) tanto en comisiones reguladas legalmente como reguladas en acuerdos internos y no se ha levantado actas ni se ha publicado ningún comentario sobre ellas, pero SI se ha filtrado información a "amigos y afiliados" (ergo actúo en nombre de mi sindicato y no de la junta de personal). Se ha dado pié en múltiples ocasiones a realizar interpretaciones de los acuerdos sin hacer constar por escrito en ningún sitio que se modifiquen tales acuerdos, se realizan reuniones 'no oficiales' en las que se tratan temas concretos y se dá pié a las direcciones a pensar que existen acuerdos o un 'dejar hacer'... se ha trabajado mal y no se ha tenido transparencia hacia los trabajadores.
Que se diga que "esta junta de personal", que lleva un año, que tal y que cual; es lenguaje juridicamente correcto para no faltar a la verdad, cualquier reunión con las direcciones de un representante sindical que forma parte de la junta de personal es, para mi, una reunión de la junta; ¿o es que tienen personalidades duales?: A las 10 son fulanita de tal que llego al centro a hacer el horario de representación, a las 11 soy la representante CHACHI que tomo cañitas o fumo con las amigas en los pasillos hablando del 'mal tiemtpo', a las 12 la aguerrida defensora de la sanidad pública....
Más arriba ya hay, incluso, indicios de incompetencia grave, desidia o, puestos a mal, de compadreo. ¿Que la 'parte social' no tiene capacidad de NEGOCIAR?; es cierto. Pues no se realiza ninguna 'mesa de negociación', ni acuerdo, ni participación social y se realizan movilizaciones hasta conseguir que un boletín oficial NEGRO SOBRE BLANCO reconozca dicho derecho; lo demás es hacer un extraño juego en el que por un lado se dice 'no tengo capacidad' y por el otro 'tengo derechos y ostento la representación'; representación ¿para?.
Los decretos de los que la administración 'informa' a la parte social tienen defectos de redacción que posibilitan interpretaciones torticeras e, incluso, pleitos legales según cual sea el fallo pues, parece, que se trata de un juego de palabras enrevesadas en el cual tanto unos como otros tienden trampas o esperan el fallo del oponente para sacar tajada.

Los trabajadores como ciudadanos que pagamos impuestos y como ejecutores últimos de los programas y servicios de la administración pública somos, a la vez, garantes y parte de la prestación de los mismos; ¿es pues lógico hasta cierto punto que nuestros representantes laborales sobrepasen el límite de lo estrictamente laboral para hacer de adalides de lo públicamente público?; yo creo que no, que los ciudadanos deberían tener órganos de representación con influencia ejecutiva e independiente del poder político y judicial para verificar que los servicios que se le prestan se hacen con eficacia y eficiencia en relación con el nivel impositivo que soportan. Dicho esto y puesto que esa realidad no existe el actual estado de las cosas lleva a una politización en torno a la prestación de la asistencia sanitaria con cargo a los impuestos de tod@s en la que el papel de las juntas de personal es, cuando menos, contradictorio.
Una organización que clama por la mejor utilización de los recursos públicos y que aporta como mejora contínuas trabas que, a mi entender, no tienen lógica...que para llevar una muestra a laboratorio son necesarias dos personas; una con el papel de petición y otra con la muestra (estatuto dixit), que para 'cuidar la espalda' de un@ trabajador@ hacen falta dos trabajadores cuyas espaldas tambien tienen derechos, que se entorpezca la implantación de las tecnologías de la información haciendo eco de quienes se niegan a usarlas o aprenderlas, que se defiendan casos absolutamente indefendibles de personas agresivas o conflictivas que no cumplen con su trabajo....

Se piden constántemente más camas, pero NUNCA se habla de como se utilizan los recursos que se tienen; parece que el sueldo se paga sólamente por ir hasta el centro de trabajo (ni siquiera tiene relación con el horario) y el como sólo importa cuando hay que realizar nuevas tareas...

Hablo de las actitudes generales de los representantes no de conductas individuales de trabajadores ya que, por desgracia, much@s compañer@s sienten que es el voluntarismo de los trabajadores lo que mantiene en funcionamiento el sistema.

Por último, reiterar mi sugerencia al secretario de la junta de personal... si yo, un@ simple enfermer@ puedo tener un blog, ¿qué impide a la junta de personal tener el suyo?.

Comparacion incomparable

Son dúas situacions que calquera que coñeza as xogadas vai poder identificar mais a ver que opinan os que non as coñecen.

1) Nun centro V do servizo de saúde G vanse a incorporar as persoas dunha oposición-concurso. O centro e os sindicatos acadan un acordo para que as persoas que xa viñan traballando no propio centro queden nos postos de traballo que ocupan "provisionalmente" e para as que se incorporan "dende fora" vaise facer un acto público para escoller entre os postos vacantes seguindo a orde de puntuación publicada no diario oficial. Ata o de ahí todo perfecto.
Pega 1: As persoas teñen 1 mes para incorporarse e, semella, non se lles vai permitir acudir ó acto de escolla e logo non incorporarse ata o prazo... concúlcase ese dereito a o prazo de mes co argumento de que ese aprazamento fai variar á persoa que ten que cesar para a incorporación.
Resposta 1: ¿para que estan os preavisos?; Caso: ABC vai ó acto de escolla porque ven 'de fora' cando lle toca escolle a praza Z1 e resulta que lle corresponde cesar a DEF; pois como DEF xa ten a carta de preaviso cesará ó día que ABC se incorpore.(punto). non hai mais lerias.
Pega 2: ¿Porqué entón a dirección fai acudir ós interesados (do centro e de fora) días antes, en citas individuais para, co aquel de lle dar os uniformes e as taquillas facer o que, semella, un "cálculo de previsions"?...
Resposta 2: A mín só se me ocurre que se tenta saber si a persoa en cuestión vai pedir ou non unha comisión de servizos a outro centro pois dada a situación xeografica do centro V é algo que lle acontece con frecuencia. Iso "sendo bó"; posto a "pensar mal" se pode pensar en 'entrevistas encubertas' ou cábalas para non cesar a persoas concretas que, a verdade, me semellan increibles.
O caso é que varios centros do servizo de saúde G estiveron a facer esta "rolda previa" dándolle a impresión ´@s interesados de que a cita era ineludible...

2) No centro B do servizo de Saude C na categoría AE vai mais de 18 meses que se incorporou a xente da santaope, 15 que se incorporou xente dun concurso de traslados normal e 7 meses que se incorporou xente dunha oposición normal... As persoas escolleran no seu momento o que se lles ofertou de xeito provisorio ata que se fixera unha movilidade interna que, xa tivo lugar e na que participaron as que proviñan dos primeiros 2 procesos. Dada a estrambotica situación da santaope que aínda o pasado día 14 recibia unha nova gota dende o BOE pois as persoas que por sentenza se viron recoñecidas no seu dereito a ter un nomeamento esixiron que se lles ofrecera a oportunidade de escoller 'antes' que as persoas da derradeira oposición 'normal'... e neso se está. Para a categoría AE (¿porqué só para esa categoría?) se vai facer un acto ¿público? para escoller seguindo ¿que orde de prelación?... atópome algo confuso mais quero deixar constáncia de que se fai coa adquiesencia sindical porque logo si xurden novas vacantes en virtude de novas sentenzas do gotear por ter malfeito as cousas que non se diga que ´@s demais non teñen dereito a escoller na situación que existira 'antes' e non como lles cadrou.

Iso si, todo semella moi embrolloso mais é preferible ó que acontecería si se tratase de centros "nova forma de xestión" nos que, seguro, non había nen oportunidade de escoller...
"A las personas o bien se las gana con prebendas o bien se las destruye". Machiavelli, N. Il Principe.

Eleccions ficticias

Non me teño eu por defensor único e univoco da democracia ou da liberdade pois recoñezolle a cada persoa o dereito a ter a súa opinión mais, xa que logo, a obriga de defendela con argumentos.

Así pois eu opino que as eleccións ó pleno e ó comité executivo do consello de colexios profesionais de enfermería de CyL están viciadas de orixe e non son lexítimas pois unha parte das persoas que actuaron como representantes dos seus colexios non teñen lexitimidade para facelo. Os representantes do meu colexio en León.

O Colexio de enfermería de León tentou realizar eleccions mais estas foron paralizadas pola xustiza pola kafkiana circunstáncia de seren membros da mesa electoral persoas que participaban nunha lista. Que eu saiba, esto non se resolveu por via democrática e os actuales membros deste colexio, para mín, viñeron do espacio...e iso que traballo con algun(ha) deles.

Pero, o que mais me indigna é que verdadeiramente ningúen se extrana que os órganos de goberno da enfermería autonómica sexan elexidos por un sistema doblemente indirecto que cercena calquer posibilidade de DEMOCRACIA na profesión. Non vou a entrar en andrómenas sobre de quen son amigos ou familiares os electos, calquer relación será tomada como "casualidade" outra cousa sería si se tratase dun 'complot xudeo-masónico ó servizo do roxismo separatista...

Mais efectos colaterais da OPEx

O persoal que traballamos para a sanidade pública en xeral dentro do "sistema administrativo" vemos a nosa relación co 'empresario' regulada e modulada por múltiples normas segundo que eido da relación se trate. Tod@s coñecemos o conto da "praza para tódala vida" e pode que tod@s saibades que si ben os postos de traballo en Atención Primaria soen ser nominativos e ter un código numérico que os identifica univocamente (tal posto pertence a tal propietario) nos hospitais os postos vinculanse ó "centro de gasto" e logo, no seu interior, acontece o que seña.

Así, unha persoa que 'toma posesión' dunha praza nun hospital ocupa o posto que deixa a persoa que tiña o contrato de interinaxe desa praza e ise debera ser o seu destino definitivo dentro do centro pois existe unha máxima na administración que é: "Ningún contratado nen fixo pode desprazar a outro fixo do posto asignado salvo que iste solicitase o traslado ou pasase a outra situación distinta á de activo".

Mais coa Santaopextraordinaria e a cantidade de situacions de "reingreso provisional" e a mezcla de tomas de posesión con traslados (paralizados 4 anos con ese conto) só gañaron "os pescadores", en moitos centros para non ter que cesar ós interinos que pasaban a "reingreso" (sen entrar no motivo dese reingreso) ocuparonse os postos dos fixos que marchaban de traslado coas persoas que se incorporaban (ben de traslado, ben de oposición) dicíndolles que se trataba dunha "adxudicación provisional" sen facelo constar en nengún papel. As prazas foronse asignando por orde de chegada á porta do despacho de dirección de enfermería coas execepcions das persoas que xa eran interinas no mesmo centro e que tomaban posesión nel que "xa escolleran".
Logo dun tempo e concedidas e recibidas varias persoas en "comisión de servicios" (¿para cando movilidade voluntaria aberta e permanente e movilidade automática por mor de reagrupamento familiar ou coidado á discapacidade?), convocouse un proceso de 'movilidade interna' regulado por un protocolo asinado pola dirección do centro e os sindicatos presentes no mesmo -non a xunta de persoal- cuns criterios xerais e de baremación que, coma todo texto legal, teñen mais flecos e buratos que claridade sen garantir equidade nen adecuación ó posto de traballo.

Tal é así que o proceso tarda 10 meses en resolverse sementando incertidume e dúbida en tod@s e indignación nos que len e entenden que blanco é blanco e non gris: Sistema nacional de salud non é só Insalud.Dándose o caso de que fixos desprazan a fixos (que si, que participaron voluntariamente mais son desprazados) e outros fixos pasan á 'volante'. Así as cousas cruzamo-lo Rubicón dos recursos internos e pasamos á fronte xudicial.

Mentras os profesionais debemos ir pensando si queremos seguir nunha estructura administrativa segura mais ríxida e anarquica que non ten en conta méritos "operativos" senon simplemente formais ou si a motivación e a especialización 'non academica' se deben ter en conta para isa distribución interna nos centros ou, se cadra, que dentro dos hospitais cada praza teña tamén o seu código e cada un(ha) saiba xa a onde vai cando elixe e non 25 meses dempois.

A interpretación, derradeiro chanzo da negociación.

Pois si, semella que "interpretar" o que quere dicir a lexislatura é o derradeiro avance no eido negociativo sindical.

Antes as leis, decretos, ordes e acordos puñan o que puñan e se algúen conseguia 'colarlle' unha redacción axeitada á administración pois esta tiña, por exemplo, que paga-la colexiación durante o período de tempo que pasou entre a publicación da norma co "erro" e a publicación da norma que o subsanaba. O mesmo acontece no SACYL co tema da xornada laboral e os famosos 2 días "non festivos-non laborables" (24 e 31 de Decembro).

Hai frases que soan moi bonitiñas e danlle moito aire de marcialidade a un documento, pero que ó estar definidas polas leis hai que ser precavid@s á hora de incluilas en textos que teñan valor legal pois neses casos o seu significado non é 'interpretable' polo que "se quixo dicir" senon que o acordo pon o que pon e só un acordo de igual categoría e coa mesma publicidade pode modificalo.

Poñamos por caso: "Sistema Nacional de Salud".

A súa definición establécese claramente no BOE do 25 de maio de 1986 nos artigos 44 e 45 da Lei Xeral de Sanidade: O conxunto dos servizos de saude do estado e dos servizos de saude das comunidades autónomas.
O emprego da frase "Sistema Nacional de Salud" mantense co mesmo significado nas leis básicas de desenrolo do actual marco lexislativo da sanidade:
Lei 41/2002 da autonomía do doente, dereitos e obligacions en materia de información e documentación clinica,
Lei 16/2003 de Cohesión e calidade do Sistema Nacional de Saude,
Lei 44/2003 de ordenación de profesions sanitarias,
Lei 55/2003 estatuto marco do persoal estatutario dos servizos de saude...

Queda pois reflexado pola lexislación de rango superior o que é o "Sistema nacional de salud".

O que semallan non ter claro os membros das xuntas de persoal e/ou representantes das seccions sindicais nos centros sanitarios é que as leis que tan ben coñecen á hora de defini-la súa protección e o seu (escaso, por certo) dereito á negociación e que esta lexislación tamén establece DEBERES e que un deses deberes é respecta-lo ordenamento xuridico e tamén ser consecuentes cos seus actos e que os acordos tomados explicita ou tácitamente nunha xunta de persoal se toman como "Órgano colexiado"; é dicir coa responsabilidade de tódolos seus compoñentes.
Tampouco semellan saber os membros das xuntas de persoal que eles son os representantes de todol@s traballador@s do centro señan ou non afiliados ó seu sindicato.

Por outra banda é obvio, pero hai que recordalo que un 'acto inxusto' non é aquel que semella moralmente sinalable senon aquel que contradí o que ven escrito na lexislación; o que vai contra o que dicta a lei. Tamén postos a lembrar, lembremos que cometer un acto inxusto individual ou colectivamente sabendo que se comete dito acto só ten un nome: PREVADICAR. E tanto ten que o cometan persoas con responsabilidade directiva ou representativa, o 'acto inxusto' é punible do mesmo xeito.

A vella pregunta sen resposta

Aproveitando que ningúen "da casa" lle presta atención a este blog vou descolgar unha pregunta que NON está no ambiente mais que si ten que ver co sustancial do tema.

Abertas as especulacións do melón sucesorio sen que estea claro que dita posibilidade exista correu polos pasillos do centro e polo congreso da área local de que si un, de que si o outro... antes de saber si o novo "administrador" será alguén da casa ou alguén vido de fora.

Eis a pregunta; e o tema de debate é, no fondo, a profesionalización da xestión.

Suponse así sen mais que alguén de fora non coñece o centro en profundidade, como moito polos datos publicados e por referencias da xerarquia que lle pode oferta-la posibilidade de 'capitnea-la nave'; mais tamén se lle presupoñen dous elementos fundamentais no eido da XESTIÓN: Formación específica (mais aló de congresos) i experiencia profesional previa (ben no mesmo cometido, ben en outros 'do escalafón'). Dende o punto de vista da politica interna local e tendo en conta que o centro é unha das principais empresas da bisbarra e a que mais emprego xera a arrivada dun novo xestor foráneo podería ser non ben recibida mais encaixaría na liña marcada dende antes das eleccions municipais no Partido Politico que goberna o tema.

A unha persoa do centro suponselle carente desa formación (cousa que ben podería ser un erro) e, salvo alguns casos senlleiros, de experiencia en postos similares e presupónselle (tamén podería ser erroneamente) un bó coñecemento do funcionamento do hospital para ben e para mal; neste tipo de candidato destaca o campo de relacions co 'establishment' pois neste entenderíase que a súa opinón debe ser tida en conta. Ten o principal perigo na desconexión que pode sufrir a nivel provincial e autonómico á hora de percurar recursos ou de facer ver as necesidades que se teñen. Por outra banda un xestor cuio posto "de retorno" sexa no mesmo centro que xestiona pode ter motivacions extras para non tomar algunhas medidas que poden ser precisas ou, polo contrario, pode aproveitar o posto mais para o progreso e os asuntos persoais que para ofrecer solucions e (sobre todo) motivación e ilusións novas á xente que nel traballa.

Bueno, non vos matedes a facer comentarios; ide dun en un que hai tempo... Eu coido que "desta non vai" porque o noso actual xefe está ben en Ponferrada salvo que en Madrid digan o contrario.

Seguridade de que?¡¡¡

E tivo que ser xusto nestas detestables circunstáncias nas que a equipa da oficina de seguridade da información da GRS-Sacyl viñera a face-la presentación das medidas de seguridade xenéricas respecto ós ficheiros informatizados declarados no centro.

A min chámame poderosamente a atención a pouca presencia do persoal sanitario nas charlas ainda que vendo o exemplo de como difiren a teoría e a práctica á hora de preguntar detalles e aplicarse o conto no intre de falar mellor foi que non acudise ningúen mais.

Malía a ser un deber coñecido por tod@s a obriga de gardar confidencialidade sobre tódolos datos dos doentes e, en especial, sobor dos datos "sensibles" como o estado de saude, relixión, opcion sexual etc. está moi banalizada na práctica diaria tanto no canto dos soportes de papel como no relativo ós datos que (pode) mostrar unha pantalla ou que se poden cargar nun soporte calquera... moitos son os fallos que cometemos neste eido e mais tendo en conta "as dúas facianas da información" ou sexa o que se dí e o que NON se dí; por exemplo: se digo que alguén 'non está ingresado' xa estou proporcionando un dato a quen desexe atopar a unha persoa en concreto ¿non si?.

En toda manifestación pública ó respecto de un acontecemento do tipo ó que nos enfrontamos o mais que se pode facer dende un centro sanitario é remarcar o dereito á intimidade do doente e da súa familia e lembrárllela a tódol@s que traballamos no centro.

Co outono...

Seica na sanidade co outono non só caen as follas senon que é o tempo dos Congresos e dos rumores... Así que hai unha chea de eventos por toda a xeografía peninsular nas que o principal son as conversas non regladas entre os profesionais, entre estes e os axentes das casas comerciais, entre todos istes e os xestores... ¿u-lo os usuarios?; supoño que na casa, ainda que tamén farán congresos.

Claro, tanta conversa de pasillo non pode dar senón ó ruxe ruxe; cerimonia da confusión na que o fenómeno da bola de neve é o mais común e hai xente que se adica con fruinción a elo por puro divertimento. A marcha dun xerente provoca a 'movilidade' de outro e, xa se sabe, "a rei morto rei posto" polo que se fala das candidaturas potenciais, reais ou fantásticas incluso de terror. Eu coido que non se debe perde-lo tempo nelo porque realmente non ten importancia quen vai chegar senon que importa que vai facer e como pensa facelo.

A única capacidade que, nunha organización ben 'engraxada' e diseñada, precisa un xestor é a de ser CREIBLE na súa implicación con eses obxectivos implicitos que temos os membros da mesma e a de crear ILUSIÓN por mellorar o que se fai e como se fai.

No fragor da polémica

É certo que non seguin o sabio consello de leer, valorar e calar.
Non podía; que un problema tan grave como a falla de facultativos se empregue para falar dunha maquinación ó mais puro estilo 'complot xudeo-masónico' por unha forza política que promove e mantén noutros lares os mesmos mecanismos de xestión que eiquí critica resultoume irresistibel así que fixen este comentario:
No faltando razón en los ratios empleados tanto en el articulo como en los comentarios lo cierto es que la falta de personal facultativo en general es un claro ejemplo de "falta de previsión" desde hace 10 años que a todos toca y que la falta puntual en la UCI del H.Bierzo puede tener otras motivaciones 'de fondo' relativas justamente a esa temida privatización de la que se habla.

En cuanto a las comparaciones respecto a otros centros de la comunidad tiene una respuesta compleja. La dispersión poblacional exige mantener ciertos servicios más allá de los ratios y el reparto actual de los recursos no se deben resolver de un modo traumático (trasladando forzosamente) .Las soluciones de futuro son de aplicación compleja y lenta; resultando, pues, alarmante que aún no se sepa cuales son las opciones elegidas.

Que el P$O€ hable de privatización tiene gracia teniendo en cuenta las "nuevas formas de gestión" que se emplean en las comunidades gobernadas por ese partido y su reiterado uso de conciertos con los medios diagnosticos y terapeuticos disponibles para hacer lo que el seguro publico DEBE: atender a los ciudadanos.
Quero aclarar o tema das 'motivaciones de fondo' para evitar confusions.

Como acertadamente comenta este outro señor dende o principio do verán os facultativos da UCI veñen facendo unha guardia cada 3 días por mor da marcha dun compañeiro...que elexiu a opción da sanidade privada. Como tantos outros coidou que é mellor traballar para o seguro público 'dende fora' que someterse a un sistema que obriga ó persoal a soportar os "sobrecustes" da atención continuada co draconiano sistema das guardias. Do resto do comentário dicir que é certo a ollos vista que o ritmo das obras esta moi ralentizado e que no campo da contratación de persoal aparentemente se teñen desbotado oportunidades de reter a xente en especialidades clave mais tamén é certo que ámbalas obras as leva a Consejería dende Valladolid e que a contratación de persoal na sanidade ten restriccions legais que impiden, por exemplo, ofertar unha vacante dun posto que ten dereito a reserva durante un ano... Polo demáis se cadra alguen con mais coñecementos e memoria lle podera lembrar as súas aportacions pola sanidade berciana.

O mais triste é que o medo ó peche segue sobrevoando en centros e servizos da sanidade pública. Haberá que preguntarse ¿de onde sacan os seus facultativos os centros privados?, ¿que tipo de relación laboral teñen, que retribución, que tipo de servizo prestan?...

PECHADO!!!

Tal é o título da película de terror que viven algúns centros sanitarios por mor da escaseza de persoal facultativo... Outro tanto acontece co persoal que non realiza actualmente gardas nos centros de saúde e que vai escoitando o ruxir do vento das "necesidades do servizo" cando xa pensaban que non voltarían a pasar unha noite en vela en beneficio da comunidade.
Agora xa non son "oubeos de kan" os que dín que hai escaseza de previsión e que, sendo o período formativo dun facultativo duns 11 anos, esa falla de planificación repartese igualmente entre os gobernos actual e anteriores. Tamén somos moitos os que coidamos que certas teimas das 'mentes pensantes' da clase médica teñen que ver cun certo sentimento de posesión e control do mercado laboral que os leva a manter un baixo número de prazas na carreira de medicina i en certas especialidades así como a teima contra o feito innegábel da prescrición enfermeira e outras moitas funcións e tarefas que a enfermería e as súas especialidades poden realizar no canto de ter ós escasos e custosos facultativos facendo técnicas e procedementos xa rutineiros.
Pode que sexa suicida mais aínda está por ver canto crían nas súas ideas os que deseñaron as actuais 'leis básicas da sanidade' aplicando tanto o estatuto marco como a lei de ordenación de profesións sanitarias para por algúns remedios a medio e longo prazo por exemplo á hora de redactar i executa-los planos de ordenamento de recursos humanos evitando ese "centralismo reducido" que tende a concentra-los recursos nas principais capitales para que se podan dar "prestacións novas e punteiras" mentras nos centros comarcais se acumulan as listas de espera... As comparacións de procedementos programados por facultativos dispoñibles pon en evidencia que algúns centros e servizos están sobredimensionados.

A evolución dos recursos

A obriga principal do seguro público é PRESTAR SERVIZO e para elo, dende sempre, se ten servido dos medios ó seu alcance tanto públicos coma privados consonte sinala a Lei Xeral de Sanidade.

Asi, temos moitos centros privados realizando prestacions específicas e/ou probas diagnósticas/terapeuticas a doentes con cargo ó seguro público. Temos, incluso, sectores de poboación (áreas de saude) que teñen como centro de atención especializada asignado un centro privado... Co tempo se ten chegado a tentar empregar a xestión privada cos própios centros públicos e, dende hai pouco, encarga-la construcción e xestión dos centros públicos a empresas privadas.

Nese camiño non debera sorprender que algúen avezado e con experiencia en EXTERNALIZACIÓN de servizos como o transporte sanitario ou a xestión dun centro periférico de hospitalización básica e urxencias realice técnicas terapeuticas puntuais nas instalacions públicas en horario non habitual facendose cargo do seguimento dos doentes ata darlle-lo alta. Non se trata mais que de unha prestación "por obra ou servizo" que, como calquer concerto puntual, remata cos coidados inmediatos á técnica/intervención realizada.

Outro conto sería (i é nalguns sitios) que a estes concertos se lles aplique o xa moi estudado CUSTE POR PROCESO e se incluan nel as consultas previas e de seguemento facendose cargo o prestador do concerto das atencións relacionadas co seguimento dos casos 'adversos' ou asumindo o custo deste seguemento polos centros públicos. Iso aseguraría a competencia en termos reais.

A lista phantasma

Si nos comentarios do chat alguén preguntaba polas listas do SERGAS que se abrían para permitir apuntarse ´@s recen titulad@s en Xullo o certo é que puido atopar información na páxina do servizo galego de saude e nos departamentos de persoal dos centros sanitaríos. A información sobre as listaxes de contratación soe ter boa accesibilidade e os prazos para se anotar e reclamar/correxir erros de baremación ou doutro tipo soen ser amplos e non abranguer o mes de Agosto.

Por iso me deteño en comentar unha convocatoria de contrartación temporal da própia consellería de sanidade para os servicios de prevención dos centros de traballo da xunta de galicia. A dita convocatoria só a puiden atopar nunha edición impresa de "A voz" do domingo 5 de Agosto e citaba un prazo de unha semana para se anotar na devandita lista.
Nin que dicir ten que todo isto cheira a cumprimento mínimo dos requisitos legais para outrogar contratos de interinaxe a xente xa designada de anteman.

¿U-los xusticieiros sindicais?. Calan, logo consinten; consinten, logo conniven; conniven polo tanto non representan ó interese dos traballadores.

Formación, deformación, transformación

Pois mira tí por donde a vinganza doce SI semella existir e ler nos boletins oficiais SI ten premio.

Estiven uns días comprobando que todo malo que se fala da administración pode virar segundo a cor do cristal co que se mire.

Aproveitando unha percura no Bocyl froito dunha dúbida malévola tras un fracaso politico atopei a ocasión para solicitar un curso interesante sobre estadística aplicada á información sanitaria; ata ahí todo normal, o motivante do curso xa non é que cho dea a administración e que che permitan facelo a conta da xornada laboral, o apaixoante é que, en coherencia coa extensión da comunidade i en contraposición co suposto 'pensamento centrípeto' dos seus gobernantes, os cursos da Junta de Castilla y León (e tamén os exames de oposición) están descentralizados en diversos emprazamentos do amplísimo patrimonio da comunidade e se ofrecen en "réxime de internado". Como resultado; pasei 4 días en Peñaranda de Duero realizando o curso e compartindo con moita xente de moi diversos orixes e funcions dentro da sanidade da comunidade.

Podo dicir que veño bastante motivado xa que, agás estar apartado da familia, o ambiente foi mais que beneficioso e os aspectos formais do curso e os lúdico-culturais estiveron á mesma altura.

Mais como conservo o 'espiritu guerreiro' quérolle dar un pequeno pao ó lumbrera de Farmaindustria que se lle ocurre ofertar 300 millons en investigación de fármacos para enfermidades raras en troque de que o goberno suscriba os acordos que extenderían as patentes da totalidade dos medicamentos ó mesmo tempo que en europa. O que esqueceu este bala foi retirar do artigo que esa diferencia de tratamentos das patentes representa para eles un ingreso de 1600 millons nos anos nos que ofertan o programa de investimentos. Ou mais claro: -Hola pasaba por aquí y se me ha ocurrido que podrían ustedes firmar un documento para que nos paguen 1300 millones de euros en los próximos 5 años de los impuestos de TODOS...
Agora que non atopen outro lumbreira no ministerio que lles asine semellante engano.

A cascada das leis , a lei da integración e a diferencia .

O goberno de "!!!ESPAÑA¡¡¡" ven de aproba lo estatuto básico do empregado público que vai a obrigar á modificación do recente estatuto xurídico do persoal do Sacyl.

Vaia leria de leis; logo vai sair tamén unha normativa europea que regulará o tempo laboral de tal xeito que as guardias ficarán como horas extra mais caras e volta a escomenzar... si así non hai quen dirixa¡¡¡ (ni quen se deixe dirixir).

Por outra banda onte "Torito" anunciou a aprobación da lei de integración das fundacions sanitarias de Galicia á que só lle falla a publicación no DOGa, logo virán as convocatorias por centros etc. etc. mais o paso 'politico' semella dado.
¿Nada o goberno galego contracorrente? Segundo está o panorama SI porque a 'externalización' da asistencia sanitaria non ten feito mais que escomenzar en outros servizos de saude; ainda que en Asturias puiden ver que a integración do hospital de Arriondas tamén está no taboleiro político semellaba algo puramente propagandístico.

Para rematar... Facendo unha percura 'por encargo' no BOR (LaRioja) puiden comprobar que alí se fixo unha convocatoria pública para a elección de destino dos exedentes voluntarios da SantaOpe que solicitaron o reingreso provisional... unha convocatoria con baremo e prazos; con seguridade xurídica para os involucrados e para o resto de interinos.
Tamén vin a convocatoria da solicitude de acceso para a carreira profesional que non só implica ó grao I senon que tamén ó II e ó III; iso si que sería interesante (e honeroso). Aqui semella que van xogar a agardar canta xente se xubila, pasa a longa enfermidade ou se farta...